லேசாப் பறக்குது மனசு- சிகப்பு ஊதுபை

                                                                        --மயில்ராவணன்
         சனிக்கிழமை காலங்காத்தால ஒரு குட்டிப் படம் பார்த்தேன். முதல்முறை பார்த்தேன்.ஒன்றும் சிறப்பா இருக்கறாப்ள தெரியல.டிவிடி குடுத்த நண்பன் கோகுல்கிட்ட கேட்டா தனுஷ் மாதிரி ‘அது பார்த்தா புடிக்காது,பாக்க பாக்கத்தான் பிடிக்கும்னு சொன்னார்.என்னடா இதுன்னு ரெண்டு,மூணு தரம் பார்த்தேன்.

   இந்தப் படம் வெளிவந்த காலம், அதில் காட்டப்படும் தெருக்கள்,கடைகள்,சின்ன சின்ன விஷயங்கள் தான் இப்படத்தின் சிறப்பே.ஏனெனில் இப்போது முற்றிலுமாக மாறிவிட்டிருக்கிறது அந்நகரம்.இப்படம் ஒரு மிகப்பெரிய பதிவாக விளங்குகிறது. படத்தின் கதை ரொம்ப சிம்பிள்.

        
         படம் ஆரம்பிக்கிறது.சோகம் நிறைந்த மெல்லிய இசை நம் மனசுக்குள் எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் வெயிலைப் பற்றி சொல்வது போல் படர்ந்து ஊர்கிறது! ஒரு பொடியன் சிறுபடிகளில் இறங்கி பள்ளிக்கு போய்க்கொண்டிருக்கிறான். போகிற வழியில் ஒரு கொடிக்கம்பத்தில் சிக்கியிருக்கிற ஒரு சிகப்பு நிற பலூனை, கம்பத்தில் ஏறி எடுத்து செல்கிறான்.

       அந்த பலூன் ஒரு நண்பன் போலவே அவன் எங்கெல்லாம் செல்கிறானோ, அதுவும் கூடவே செல்கிறது.ரொம்ப ஒற்றுமையாய் இருக்கின்றனர் இருவரும்.வீட்டில் மட்டும் அவன் பாட்டி(குண்டுப் பெண்) பலூனை உள்ளே அனுமதிக்காது வெளியே தூக்கி எறிகிறார், இருப்பினும் அது சன்னலுக்கு பக்கத்திலேயே காத்திருக்கிறது காதலனைப் போல.

     பள்ளியில் இவன் கூடப் படிப்பவர்கள்,அவன் தெருப் பிள்ளைகள் இந்த பலூனைப் பார்த்து ”இதை எப்படியாவது கைப்பற்றவேண்டும்” என எண்ணுகின்றனர்.பள்ளி தலைமை ஆசிரியர் அவனால் தான் மாணவர்கள் கத்தி கூப்பாடு போடுகின்றனர் என்றெண்ணி அவனை ஒருநாள் முழுவதும் தனியறையில் அடைத்துவிடுகின்றார்.கதாநாயகியை தமிழ்பட கதாநாயகர்கள் காப்பாற்றுவதுபோல் இந்தப் பலூனும் அவரைச் சுற்றி சுற்றி வந்து கதவை திறக்கவைக்கின்றது.

            சில நேரங்களில் இவன் பலூனுடன் நடந்து செல்லும்போது அப்பாவோடு போகும் பையன் அழகிய பறவைகளை (இளைஞிகளைக்!!) கண்டால் ஒரு சிறுபார்வை விடுத்து உடனே தன்னிலைக்கு திரும்புவதுபோல் இந்த பலூனும் ஒரு சின்னபெண் ஊதா நிற பலூனுடன் அவனைக் கடக்கும் போதெல்லாம் பறந்து அருகில் செல்கின்றது, பின் திரும்ப இவனிடமே வருகின்றது.

     இப்படியே நாட்கள் ஓட ஒருநாள் இவனை அவன் தெருப் பையன்கள் ஓடி ஓடி விரட்டி பிடிக்கின்றனர்.எவ்வளவோ போராடுகிறான்.பலூனை பறக்கவிடுகிறான். திரும்ப அவன் கைக்கு அது வந்துவிடுமென்றெண்ணி(அதற்கு முன் பல தடவை பலூனைப் பறக்கவிடுவான், பிற்பாடு தானாக அவன் கைகளில் வந்தடைந்துவிடும் அது!)....ஆனால் அது எதிரிகள் கைகளில் சிக்கி கல்லடிபட்டு, ஓட்டை போடப்பட்டு உயிரிழக்கிறது.நம் இதயமும் கனக்க தொடங்குகிறது.

அழுது ஆர்ப்பாட்டம் பண்னுகிறான் சிறுவன்.இசை இந்த இடத்தில் நம்மை எங்கோ கொண்டு செல்கிறது.திடீரென அச்சம்பவம் நடக்கிறது. அந்த ஊரிலுள்ள அனைத்து பலூன்களும் அவனை நோக்கி பறந்து வருகிறது .....கட்டிய இடங்களிலிருந்து அறுத்துகொண்டு.

இது என்ன பெரிய காவியமென்கிறவர்களுக்கு சில தகவல்கள்:

 *  1956 ல் இப்படி ஒரு படம் எடுக்கனும்னு ஒருத்தன் சிந்தித்திருக்கிறான். அவர் இப்படத்தின் தயாரிப்பாளர், வசனகர்த்தா, இயக்குனர் ”ஆல்பர்ட் லெமோரிஸ்”.
         * 40 வயதிற்கு மேல் தான் இவர் இன்னிங்க்ஸே ஆட ஆரம்பிச்சிருக்கார். ஒரு நல்ல ஸ்டில் போட்டோகாரராகவும் , குறும்பட இயக்குனராகவும்தான் ரொம்ப காலம் இருந்திருக்கார்.யாரோ என்னைப் போன்ற நண்பர்கள் சொல்லி தான் திரைத்துறைக்கு வந்திருக்கார்.

          இப்படம் ஒரு அருமையான வரலாற்று ஆவணம்.ஏனெனில் இப்படத்தில் காண்பிக்கப்பட்ட பல விசயங்கள் இப்போது இல்லை. ஏகப்பட்ட விருதுகளையும் குவித்தது இப்படம்.

        இப்படத்தின் தகவல்கள் : ரெட் பலூன்
        முன்னோட்ட கானொளி : ரெட் பலூன்

டிஸ்கி:
    என்னாது எம்.ஜி.ஆர் செத்துட்டாரான்னு கொஞ்சம் பேர் கேக்குறது எம்பட காதுல விழுகுது. இது ரொம்ப காலத்துக்கு முன் எழுதி டிராஃப்ட்ல இருந்துச்சி. சரி வெளியிட்டிருவோமேன்னுதேன்.